Retsu Unohana kontra Kenpachi Zaraki to walka, podczas której miecze krzyżuje dwoje Kenpachich. Na krótko po pierwszej inwazji Wandenreich, w mrokach Muken kapitan 4. Oddziału, Retsu Unohana, staje do starcia z kapitanem 11. Oddziału, Kenpachim Zarakim.
Prolog[]
Yachiru Unohana – 1. Kenpachi
Shunsui Kyōraku, jako nowy wszechkapitan Gotei 13, udaje się do Najwyższej Komnaty 46 i prosi, by 1. Oddział miał dwóch wicekapitanów. Oświadcza również, że pierwszym zadaniem, którego podejmie się jako wszechkapitan, będzie nauczenie Kenpachiego Zarakiego sztuki zabijania. Ta informacja wzbudza sprzeciw wśród mędrców, którzy krzyczą, że nie udało się tego dokonać nawet Yamamoto. Shunsui uznaje to za zgodę i zaprasza na salę kapitan 4. Oddziału, Retsu Unohanę. Wtedy nazywa ją 1. Kenpachim – Yachiru Unohaną. [1]
Unohana odsłania bliznę
Kapitanowie otrzymują pozwolenie by trenować na najniższym poziomie podziemnego więzienia Shinigamich – w Muken. Gdy ciężkie wrota otwierają się, Zaraki z opartym na ramieniu mieczem wchodzi do środka i komentuje, że to aż dziwne, że znajdują się w takim miejscu. Skąpana w mroku kapitan Unohana mówi o tym, co kryje się za nazwą Muken – o ciągnącym się w nieskończoność miejscu, zupełnie odciętym od zewnętrznego świata. O jedynym miejscu, w którym mogą walczyć bez ograniczeń. Gdy stwierdza, że gdyby nie była to decyzja wszechkapitana, ich stopa nie mogłaby tu postać, ponieważ nie są kryminalistami, Zaraki woła, że są niczym więcej lecz zbrodniarzami. Unohana odwraca się; jej warkocz został rozpleciony. Przyznaje mu rację. Mówi mu, by zachował ciszę, ponieważ za każdym razem gdy otwiera usta, jedyna rana, która została jej zadana krzyczy jego imię.[2] Zaraki z uśmiechem stwierdza, że jego rana również nie przestaje krzyczeć. Walka rozpoczyna się.
Wszechkapitan Kyōraku czyta zapiski, dotyczące Yachiru Unohany. Była ona członkinią pierwszej generacji Gotei 13. Jako kapitan 11. Oddziału podłożyła fundamenty pod sławę tej dywizji, która trwa po dziś dzień. Nim została odnaleziona przez Genryūsaia, była i pozostanie najbardziej diaboliczną zbrodniarką w historii Soul Society. To ona wynalazła sztukę zabijania. Kyōraku wie, że jeśli ci dwoje skrzyżują miecze, tylko jedno wyjdzie cało z tej potyczki żywe.[3]
Gdy w Muken rozpoczyna się ostatnie starcie jednego z kapitanów, Isane Kotetsu stoi samotnie przed oknem w barakach 4.Oddziału. W dłoniach ściska list od swojej mistrzyni. Również Yachiru Kusajishi z żalem spogląda na opaskę Zarakiego. [4]
Bitwa[]
Unohana kontra Zaraki
Z uniesionym mieczem, Zaraki rzuca się na Unohanę. Kobieta z łatwością unika ciosu, by po chwili przeciąć szyję przeciwnika. Gdy ten odlatuje w tył i kieruje ku rywalce swoje ostrze, Unohana staje na rękojeści jego Zanpakutō, jeszcze raz wyprowadzając cios. Kenpachi uchyla się przed atakiem, kiedy Retsu odbija się od kolumny. Gdy kapitanowie krzyżują miecze, Unohana mówi, że docenia fakt, iż Zaraki zdjął ograniczającą go opaskę przed walką. Natychmiast tnie mężczyznę, by po chwili pojawić się za nim i odrzucić go na sporą odległość. Z chłodnym spojrzeniem, Unohana nazywa Zarakiego słabym, gdy ten wyjmuje z siebie wbite przez nią dodatkowe ostrze. Kapitan 11.Oddziału nazywa to tanią sztuczką, krzycząc, iż kobieta bardzo się zmieniła od czasów, kiedy ją podziwiał. Retsu karci go, by nie rozmawiał z przeciwnikiem podczas walki, po czym szybko przypiera obecnego Kenpachiego do skały, przykładając czubek Zanpakutō do jego gardła. Oznajmia, że wcale nie zmieniła się od poprzedniego razu, lecz podczas tamtej walki nie miała czasu, by skorzystać z podstępów.[5]
Unohana przykłada miecz Zarakiemu
Zaraki z niedowierzaniem pyta, czy to on stał się słabszy. Wspomina, że nigdy nie natrafił na godnego siebie przeciwnika. Drzewa, ludzie, robactwo – wszystko było tak samo nudne, jakby walczył samemu pośród ciemności. Zmieniło się to, kiedy spotkał Unohanę. Pierwszy raz poczuł wtedy strach, pierwszy raz poczuł przyjemność płynącą z walki. Wtedy chciał walczyć z przeciwniczką. Pyta, czy teraz umrze, nie będąc zdolnym do pokonania Unohany. Retsu na wylot przebija szyję przeciwnika, a jego krew kapie na jej twarz.[6]
Pierwsza walka Unohany i Kenpachiego
Kiedy kapitanowie ponownie krzyżują miecze, Unohana zauważa, że Zaraki przez moment wyglądał, jakby stracił świadomość. 11. Kenpachi szybko naciera na przeciwniczkę, pamiętając przecież, że go zabiła. Odrzuca wspomnienie, ciesząc się z walki. Odskakując, Unohana w myślach zauważa, że za każdym razem, kiedy Zaraki jest bliski śmierci, powraca jeszcze silniejszy. Nazywa to błędem, który kiedyś popełniła, oraz swoim grzechem.[7]
Zaraki kolejny raz traci świadomość w trakcie walki. Przypomina sobie wtedy pierwszą walkę z Unohaną. Chłopiec wyszedł spod stosu martwych ciał tych, którzy nie podołali sile pani kapitan. Znudzona kobieta nie zdołała się obronić, kiedy mały chłopiec ciął ją mieczem, pozostawiając jej bliznę. Yachiru nie przypuszczała, że walka z dzieckiem sprawi jej tyle przyjemności. Nie przypuszczała też, że dziecko samo nałoży na siebie ograniczenia. Teraz, walcząc z Unohaną, Zaraki zauważa, że za każdym razem, kiedy traci koncentrację, wraca jak nowo narodzony. Pierwszy raz udaje mu się wtedy ciąć przeciwniczkę.[8]
Retsu leczy swoją ranę
Retsu przypomina sobie, jak podczas pierwszej walki była słabsza od tego zwykłego chłopca. Czerpiąc radość ze starcia, chłopiec sam ograniczył swoją moc, by móc dalej walczyć z wrogiem. Kolejny raz atakując Zarakiego, Unohana zdaje sobie sprawę, że jest silna. Silniejsza od wszystkich, z wyjątkiem Kenpachiego. To dlatego zabije go tysiąc razy. To dlatego za każdym razem go uleczy, dopóki Zaraki nie odblokuje swojej prawdziwej mocy. Walka trwa. Wyprowadzając ciosy, Unohana raz po raz rani mężczyznę, który powraca silniejszy, pnąc się na wyżyny swoich umiejętności. Retsu przyjmuje potężne cięcie przeciwnika.[9]
Unohana uwalnia Bankai
Obficie krwawiąc, Retsu zauważa, że byłoby zbyt miło, gdyby pozwoliła się zabić. Przykłada dłoń do swej rany, korzystając z opanowanego do perfekcji Kaidō. Wtedy uwalnia swój Bankai, Minazuki, a żrąca substancja pokrywa jej miecz. Kobieta oświadcza, że gra się skończyła, po czym z pasją rusza na zanoszącego się śmiechem rywala. Jej Bankai wypala twarze walczących z zapałem stron. Tnąc, parując ciosy, Retsu i Zaraki toczą prawdziwą walkę.
Zaraki przebija Unohanę
Skacząc i unikając ciosów Zarakiego, Unohana wyjaśnia, że to dlatego opanowała lecznicze Kidō, by móc wiecznie cieszyć się walką. Wie również, że w każdej epoce może być tylko jeden Kenpachi. Wtedy, gdy mały chłopiec leżał w kałuży swojej krwi, Unohana orzekła, że powinien on nosić ten tytuł. Yachiru żegna się, wiedząc, że Kenpachi jest jedynym mężczyzną, który mógłby ją uszczęśliwić. Kenpachi Zaraki przebija gardło kapitan 4. Oddziału.[10]
Następstwa[]
Retsu gratuluje Zarakiemu, a jej dłoń wypuszcza Zanpakutō. Kenpachi podtrzymuje rywalkę, krzycząc, by nie umierała. Patrząc na jego wściekłość, kobieta zauważa, że jest jak dziecko. Pyta, dlaczego jest mu przykro - ma teraz przeciwników, wrogów Soul Society, których musi pokonać. Ma także przyjaciół, a od teraz ma także nowego sojusznika. Wszystko, co należało do niej, Unohana oddaje prawowitemu Kenpachiemu. Retsu cieszy się, że umiera spełniając swój obowiązek. Wtedy w Muken rozlega się nowy głos. Głos kogoś, kto cały czas obserwował Kenpachiego, a który Zaraki wreszcie może usłyszeć. Zanpakutō wyjawia swoje imię.[11]
Odniesienia[]
- ↑ Manga Bleach; Rozdział 520, strony 13-16
- ↑ Manga Bleach; Rozdział 523, strony 8-17
- ↑ Manga Bleach; Rozdział 523, strony 15-17
- ↑ Manga Bleach; Rozdział 524, strony 1-3
- ↑ Manga Bleach; Rozdział 524, strony 4-12
- ↑ Manga Bleach; Rozdział 524, strony 12-15
- ↑ Manga Bleach; Rozdział 524, strony 16-17
- ↑ Manga Bleach; Rozdział 525, strony 1-9
- ↑ Manga Bleach; Rozdział 525, strony 9-17
- ↑ Manga Bleach; Rozdział 526, strony 1-17
- ↑ Manga Bleach; Rozdział 527, strony 1-9
Nawigacja[]